ANAFORDA YAŞAMAK

“Gözüne kestirdiğin uçurumun yerini değiştirdim. Tam boynuma göre diye içinden geçirdiğin ipi muma çevirdim. Teninde bilediğin bıçağı aldım, canımda körelttim… Hüznünü, sitemini korudum, acına kayıtsız kalmadım. Ve fakat, hayatın sınırsızlığı senin darlıktan daha beter olan kıstırılmışlık duygunu gidermedi, gideremeyecek de… Hayat dedikleri çalkantılı bir su. Sen döne dura kırık bir takasın o sularda. Ben barınağım… Beklemekten ve gözlemekten ibaret bir barınak. Havan her bozduğunda, ekmeğin tuzun hatırına, çat kapı gel barın bana…”